Fosfor je jedan od najzastupljenijih elemenata u ljudskom tijelu. Većina fosfora u tijelu vezano je s kisikom u obliku fosfata.

Oko 85% od ukupne količine 500 do 700 g fosfata u tijelu nalazi se u kostima, gdje je važan sastavni dio kristala hidroksiapatita. U mekim tkivma, fosfati se pretežno nalaze unutar stanica kao sastavni dio mnogih organskih spojeva, uključujući nukleinske kiseline i fosfolipide staničnih membrana.

Fosfati su također sastavni dio aerobnog i anaerobnog metabolizma. 2,3-difosfoglicerat (2,3-DPG) ima ključnu ulogu kod isporuke kisika tkivima. Adenozin difosfat (ADP) i adenozin trifosfat (ATP) sadrže fosfate i upotrebljavaju kemijske veze s fosfatnim grupama za pohranu eneregije.

Fosfat je glavni unutarstanični anion, ali se također nalazi i u plazmi.

Normalna koncentracija fosfata u serumu je 2.5 do 4.5 mg/dl (0.81 do 1.45 mmol/l). Koncentracija fosfata je 50% viša kod dojenčadi i 30% viša kod djece, moguće zbog važne uloge u procesu rasta.

Koncentracija fosfata može postati

• Previsoka (hiperfosfatemija), obično kao posljedica kronične bubrežne bolesti, hipoparatireoidizma, metaboličke ili respiratorne acidoze.

• Preniska (hipofosfatemija), obično kao posljedica alkoholizma, opeklina, gladovanja ili upotrebe diuretika

Tipična američka dijeta sadrži 800 do 1500 mg fosfata. Količina fosfata koji se izlučuju stolicom ovisi o količini fosfatnih spojeva (pogotovo s kalcijem) u prehrani. Također, vitamin D u crijevima povećava apsorpciju fosfata, kao i kalcija.

Izlučivanje fosfata bubrezima ugrubo izjednačava crijevnu apsorpciju kako bi se održala ravnoteža fosfata. Manjak fosfata može se očitovati u raznim poremećajima, uslijed čega bubrezi reagiraju "štednjom" fosfata. Fosfati uskladišteni u kostima ublažavaju kolebanja fosfata u plazmi i unutar stanica.