Autor: Larry E. Johnson, MD, PhD
Urednica sekcije: doc. dr. sc. Tajana Pavić, dr. med.
Prijevod: Pavao Fidri, dr. med.
Cink (Zn) se nalazi uglavnom u kostima, zubima, kosi, koži, jetri, mišićima, leukocitima i testisima. Cink je sastavni dio nekoliko stotina enzima, uključujući nikotinamid adenin dinukleotid (NADH) dehidrogenazu, RNK i DNK polimerazu i DNK transkripcijske faktore kao i alkalnu fosfatazu, superoksid dismutazu i karboanhidrazu.
(Vidi također: Pregled nedostatka minerala i toksičnosti)
Preporučena gornja granica kod odraslih za unos cinka je 40 mg/dan, dok je gornja granica niža za mlađe osobe. Toksičnost cinka je rijetkost.
Unos elementarnog cinka u dozama od 100 do 150 mg/dan kroz dulji period ometa metabolizam bakra i uzrokuje niske razine bakra u krvi, mikrocitozu crvenih krvnih stanica, neutropeniju i poremećaj imuniteta. Visoke doze cinka trebale bi se davati samo kroz kratki period, te se preporučena redovito kontroliranje bolesnika.
Unos velikih količina cinka (200 do 800 mg/dan), obično putem kisele hrane ili pića iz galvaniziranih (pocinčanih) posuda može uzrokovati anoreksiju, povraćanje i proljev. Kronična toksičnost cinka može rezultirati nedostatkom bakra i može uzrokovati oštećenje neurona.
Groznica isparenja metala, koja se naziva i ague ljevača mesinga ili cink shake, uzrokovana je udisanjem industrijskih para cinkovog oksida; rezultira groznicom, dispnejom, mučninom, umorom i mialgijama. Simptomi se pojavljuju obično 4 do 12 sati nakon izlaganja parama. Simptomi obično nestaju nakon 12 do 24 sata u okruženju bez cinka.
Dijagnoza toksičnosti cinka obično se temelji na vremenu i povijesti izlaganja cinku.
[Liječenje toksičnosti cinka sastoji se od eliminiranja izloženosti cinku; antidot nije dostupan.