Mamogrami su rendgenske snimke dojki koje obično uključuju ≥ 2 projekcije svake dojke, snimljene pod različitim kutovima. Dojke se komprimiraju plastičnim pločama za optimalnu vizualizaciju tkiva dojke i abnormalnosti.
Screening mamografija koristi se za otkrivanje raka dojke kod asimptomatskih žena ( vidi: Probir:).
Dijagnostička mamografija koristi se za dijagnosticiranje bolesti dojke kod žena koje imaju
Dijagnostička mamografija može uključivati standardne i specijalne projekcije.
Obično mamografija izlaže dojke zračenju od oko 0.4 mSv. Ova doza je relativno niska u usporedbi s drugim slikovnim metodama koje koriste ionizirajuće zračenje ( vidi: Tipične doze zračenja*). Međutim, izloženost zračenju je ipak rizik mamografije, jer je tkivo dojke osjetljivo na zračenje ( vidi: Rizici zračenja u medicini). Mamografija se ponekad preporučuje samo za žene iznad 40 godina, djelomično zato što je tkivo dojke kod starijih žena manje osjetljivo na negativne učinke zračenja. Specijalne mamografske jedinice i digitalne slikovne metode koriste se kako bi se smanjila izloženost zračenju.
Vrste mamografije
Tomosinteza, trodimenzionalna tehnika, može se koristiti u mamografiji. U tomosintezi, izvor x-zraka se kreće u luku, proizvodeći tanke tomografske slojeve, koji se rekonstruiraju u trodimenzionalne slike. Ova tehnika značajno smanjuje sumaciju struktura u dojkama. Tako se abnormalnosti dojke bolje izdvajaju od pozadine. Kao rezultat toga, smanjuje se potreba za ponovljenim mamografijama, a liječnici imaju mogućnost preciznije detekcije karcinoma, osobito kod pacijentica s gustim žljezdanim tkivom dojki.
Ukupna doza zračenja u trodimenzionalnoj mamografiji (1.0 mSv) veća je od doze u konvencionalnoj mamografiji (0.5 mSv), iako je relativno niska, u usporedbi s nekim drugim slikovnim metodama.