Autor:
Carol Tamminga, MD
Urednik sekcije:
doc. prim. dr. sc.
Tomislav Franić, dr. med.
Prijevod:
Ćulum Marin, dr. med.
Shizoafektivni poremećaj je obilježen psihozom, drugim simptomima shizofrenije i značajnim poremećajem raspoloženja. Od shizofrenije se razlikuje po pojavi jedne ili više epizode depresije ili manije.
Psihoza se odnosi na simptome kao što su sumanutosti, halucinacije, neuređen tok misli i govora te bizarno i neprikladno ponašanje (uključujući katatoniju) koji ukazuju na to kako pacijent ne testira realitet.
Shizoafektivni poremećaj dolazi u obzir kada psihotični bolesnik također pokazuje simptome poremećaja raspoloženja. Dijagnoza se postavlja kada je značajni poremećaj raspoloženja (depresivni ili manični) prisutan više od polovice vremena trajanja bolesti, a paralelno s ≥ 2 simptoma shizofrenije (sumanutosti, halucinacije, neorganizirani tok misli, neorganizirano ili katatonično ponašanje, negativni simptomi).
Za razlikovanje shizoafektivnog poremećaja od shizofrenije i drugih poremećaja raspoloženja može biti potrebna dugotrajna procjena simptoma i njihovog napredovanja.
Liječenje
Budući da shizoafektivni poremećaj često dovodi do dugotrajne onesposobljenosti, obično je potrebno opsežno liječenje (uključujući lijekove, psihoterapiju i potporu u zajednici).
Za liječenje maničnog tipa, 2. generacija antipsihotika je često dovoljna, a ako ne, dodavanje litija, karbamazepina ili valproata može pomoći.
Za liječenje depresivnog tipa prvo se daju atipsihotici 2. generacije. Zatim, nakon što su se pozitivni psihotični simptomi stabilizirali, a ukoliko je potrebno liječenje depresivnih simptoma, uvodi se antidepresivna terapija; poglavito SSRI zbog svog sigurnosnog profila.
(Vidi također Uvod u shizofreniju i povezane poremećaje.)