Periferni ulcerozni keratitis je upala i ulceracija rožnice koja se obično javlja kod kroničnih bolesti vezivnog tkiva. Ishod je iritacija i slabljenje vida.

Periferni ulcerozni keratitis je teška ulceracija rožnice do koje često dolazi kod aktivnih i/ili dugotrajnih bolesti vezivnog tkiva, poput RA, Wegenerove granulomatoze i recidivirajućeg polihondritisa.

Bolesnici često imaju smanjenu vidnu oštrinu , fotofobiju i osjećaj stranog tijela. Polumjesečasto područje zamućenja na rubu rožnice, uzrokovano leukocitnom infiltracijom i ulceracijom se boja fluoresceinom. Ulceracija, koja se boja s fluoresceinom, razvija se ubrzo nakon zamućenja. To je suprotno od uobičajenog infektivnog ulkusa koji počinje s epitelnim defektom i kasnije se razvija zamućenje. Uzimanjem uzoraka za mikrobiološku analizu s ulkusa i rubova vjeđa moraju se isključiti infektivni uzroci, poput bakterija, gljivica i herpes simplex virusa.

Među pacijentima s autoimunom bolesti vezivnog tkiva i perifernim ulceroznim keratitisom, stopa smrtnost 10-god je oko 40% (obično zbog MI) kod onih bez terapije, a oko 8% kod onih sa sistemskom citotoksičnom terapijom.

Svakog bolesnika s ovim oblikom ulkusa se mora odmah uputiti oftalmologu. Sistemskim ciklofosfamidima , drugim imunosupresivima ili biološkim lijekom kao što je rituximab liječi se keratitis, po život opasni vaskulitis i osnovna autoimuna bolest. Liječenje obuhvaća lokalni pristup za kontrolu upale (npr. tkivni flaster ili kontaktne leće) te popravak oštećenja (npr. djelomične presatke). Osim toga, korisni lijekovi su inhibitori kolagenaze, poput sistemski tetraciklina ili lokalno primijenjenog 20%–tnog N–acetilcisteina.