Uzroci uključuju smanjenu kontraktilnost mjehura, opstrukciju izlaska iz mokraćnog mjehura, detrusor– sfinkter disinergija (manjak koordinacije između kontrakcije mjehura i relaksacije sfinktera) ili kombinacija navedenih čimbenika. (Vidi također Pregled mokrenja.)

Retencija je najčešća u muškaraca, gdje bolesti prostate ili strikture uretre dovode do opstrukcije. U oba spola, retencija može biti uzrokovana lijekovima (posebno antikolinergici, uključujući i one bez recepta), teškom impakcijom fecesa (koja povećava pritisak na trigonum mjehura) ili neurogenim mjehuro kod bolesnika s dijabetesom, multiplom sklerozom, Parkinsonovom bolesti ili ranijim kirurškim zahvatom u maloj zdjelici s posljedičnom denervacijom mjehura.

Retencija urina može biti asimptomatska ili uzrokuje učestalo mokrenje, osjećaj nepotpunog mokrenja, urgenciju ili prelijevajuću inkontinenciju. Može uzrokovati distenziju abdomena i bol. Kad se retencija razvija polako, može biti bezbolna. Dugotrajno zadržavanje mokraće pogoduje urinarnim infekcijama i povećava tlak u mjehuru, što izaziva opstrukcijsku uropatiju.

Dijagnoza je očita kod bolesnika koji ne mogu mokriti. Kod onih koji mogu mokriti, nepotpuno pražnjenje mjehura se dijagnosticira kateterizacijom nakon mokrenja ili ultrazvukom koji pokazuje povećanu razinu rezidualnog urina. Volumen <50 ml je normalan; <100 ml obično je prihvatljiv u bolesnika > 65 ali nenormalan u mlađih bolesnika. Druge pretrage (npr. analiza urina, krvi, UZV, urodinamsko testiranje, cistoskopija, cistografija) se vrše na temelju kliničkih nalaza.

Ublažavanje akutne urinarne retencije zahtijeva uretralnu kateterizacija. Naknadno liječenje ovisi o uzroku U muškaraca benigna hipertrofija prostate, lijekovi (obično alfa-adrenergični blokatori ili inhibitori 5-alpha-reduktaze) ili operacijski zahvat mogu pomoći smanjiti opstrukciju mokraće.

Bez tretmana je učinkovito za oslabljenu kontraktilnost mjehura; Međutim, smanjenje izlaznog otpora alfa-adrenergičkim blokatorima može povećati pražnjenje mjehura.

Intermitentna samokateterizacija ili trajna kateterizacija je često potrebna. Trajni suprapubični kateter ili urinarna diverzija je posljedna mogućnost.