Karcinoidi bronha su rijetki (1 do 2% svih karcinoma pluća u odraslih) neuroendokrini tumori koji sporo rastu, a nastaju iz sluznice bronha. Pogađaju bolesnike u dobi između 40 i 60 godina.
Polovina bolesnika je bez simptoma, a polovina ima simptome opstrukcije dišnih putova, uključujući dispneju, zviždanje u prsima i kašalj, što se često pogrešno proglasi astmom. Recidivirajuće pneumonije, hemoptize i bol u prsima su također česti simptomi.
Paraneoplastični sindromi, koji su posljedica endokrine aktivnosti ovog tumora, uključujući Cushingov sindrom nastao zbog ektopične sekrecije ACTH, akromegaliju zbog ektopičnog lučenja GHRF (faktora koji stimulira lučenje hormona rasta) i Zollinger–Ellisonov sindrom nastao uslijed ektopičnog lučenja gastrina, su češći nego karcinoidni sindrom, koji se javlja u < 3% bolesnika s ovim tumorom.
Simptomi karcinoidnog sindroma su:
Kronične posljedice karcinoidnog sindroma su:
Auskultacijski čujan šum nad lijevim srcem (mitralna stenoza ili regurgitacija, tj. insuficijencija) iako rijedak, posljedica je lučenja serotonina iz karcinoida bronha, koji inducira promjene na mitralnoj valvuli (za razliku od GI karcinoida koji u pravilu izaziva valvularne lezije desnog srca).
Dijagnoza
Dijagnoza počiva na bronhoskopskoj biopsiji, ali često se prvo radi CT toraksa koji otkriva kalcificirani tumor kod do jedne trećine bolesnika.
Scintigrafija s oktreotidom označenim Indijem–111 koristi se za otkrivanje regionalnog i metastatskog širenja tumora.
Povećane razine serotonina i njegovog metabolita 5–hidroksiindoloctene kiseline (5–HIAA) u mokraći potvrđuju dijagnozu karcinoida, ali te tvari često nisu povišene.
Liječenje
Karcinoid bronha liječi se kirurški sa ili bez adjuvantne kemoterapije i/ili radioterapije.
Prognoza ovisi o vrsti tumora. Petogodišnje preživljenje za tipične (dobro diferencirane) karcinoide je > 90%, a za atipične od 50 do 70%.