Autonomne neuropatije su bolesti perifernih živaca s neproporcionalnim zahvaćanjem autonomnih vlakana.
(Vidi također Pregled autonomnog živčanog sustava.)
Najpoznatije autonomne neuropatije su one udružene s perifernim neuropatijama uslijed šećerne bolesti, amiloidoze ili autoimunih bolesti.
Autoimune autonomne neuropatije su idiopatski poremećaji koji često nastaju nakon virusne infekcije; početak može biti subakutan.
Autonomna disfunkcija je obično kasna manifestacija alkoholnih neuropatija.
Drugi uzroci mogu uključivati toksine, lijekove i paraneoplastične sindrome.
Simptomi i znakovi
Najčešći simptomi autonomnih neuropatija su ortostatska hipotenzija, neurogeni mjehur, erektilna disfunkcija, gastropareza i kronična opstipacija.
Ako su zahvaćena somatska vlakna, može se javiti gubitak osjeta u distribuciji "rukavica i čarapa" te distalna slabost.
Dijagnoza
Dijagnoza autonomne neuropatije se postavlja na temelju demonstriranja autonomnog zatajenja te postojanja specifičnog uzroka neuropatije (npr. šećerna bolest, amiloidoza).
Na autoimune autonomne neuropatije treba posumnjati nakon virusne infekcije. A3 antitijela na ganglijske anti-acetilkolinske receptore prisutna su u oko polovine bolesnika s autoimunim autonomnim neuropatijama i mogu biti prisutna u bolesnika s drugim autonomnim neuropatijama.
Liječenje
Liječe se precipitirajući (osnovni) poremećaji.
Autoimuna autonomna neuropatija ima dobar terapijski odgovor na imunoterapiju; plazmafereza ili intravenski imunoglobulini se mogu primjenjivati u težim slučajevima.