Novorođenačka pneumonija je infekcije pluća novorođenčeta. Često se manifestira unutar nekoliko sati od poroda u sklopu sindroma generalizirane sepse, ili nakon 7 dana ograničena samo na pluća. Znakovi mogu biti isključivo respiratorni ili napredovati do šoka i smrti. Dijagnoza se postavlja klinički i na osnovi laboratorijske obrade. Liječenje započinje antibioticima širokog spektra i zamjenjuje se ciljanim antibioticima prema antibiogramu.
Vidi pregled upale pluća kod odraslih i pregled novorodenačkih infekcija.
Pneumonija je najčešća invazivna infekcija nakon primarne sepse. Kada se pneumonija manifestira rano, po porodu ili nakon nekoliko sati, dio je generalizirane sepse. ( vidi: Novorođenačka sepsa). Kasni oblik pneumonije javlja se nakon 7. dana, najčešće u neonatalnoj jedinici intenzivne skrbi kod endotrahealno intubirane novorođenčadi zbog bolesti pluća (pneumonija vezana uz mehaničku ventilaciju).
Etiologija
Etiologija Novorodenačke Pneumonije
Uzročnici se prenose iz majčinog genitalnog trakta ili iz bolničke okoline. Uzročnici uključuju gram pozitivne koke (npr, grupe A i B streprokoka, meticilin-osjetljive i meticilin-rezistentne Staphylococcus aureus) i gram-negative bacile (npr, Escherichia coli, Klebsiella species, Proteus species). Mogu se naći i drugi uzročnici kao što su Pseudomonas, Citrobacter, Bacillus i Serratia kod novorođenčadi koja su prethodno liječena antibioticima širokog spektra. Virusi ili gljive takoder mogu uzrokovati pneumoniju.
Simptomi
Simptomi Novorodenacke Pneumonije
Kasno nastala tzv. bolnička pneumonija očituje se neobjašnjenim pogoršanjem respiratornog statusa uz kvantitativne i kvalitativne promjene sekreta u dišnim putevima (npr. sekret postaje gust i smeđ). Novorođenče može postati akutno bolesno, uz termolabilnost i neutropeniju.
Dijagnoza
Dijagnoza Novorodenačke Pneumonije
Obrada uključuje RTG prsnog koša, praćenje saturacije O2 putem pulsne oksimetrije, hemokultura krvi, bojanje po Gramu i kulturi aspirata traheje.
Na RTG-u se mogu vidljivi infiltrati, ali ih je nekada teško prepoznati kod djece sa teškom bronhopulmonalnom displazijom.
Ako se nakon bojenja po Gramu vidi značajan broj polimorfonuklearnih leukocita i samo jedan mikroorganizam koji je u skladu s onim koji raste iz kulture aspirata traheje, vjerojatnost se povećava da je uzročnik pneumonije. Bakterijska pneumonija kod novorođenčadi može diseminirati te je indicirana kompletna obrada kao kod sepse i uključuje lumbalnu punkciju. Međutim, hemokulture su pozitivne samo u 2 do 5% slučajeva bolnički stečenih pneumonija.
Liječenje
Liječenje Novorodenačke Pneumonije
Antimikrobna terapija kod rano nastale pneumonije jednaka je onoj za neonatalnu sepsu. Vankomicin (vidi tablicu Vankomicin Doza za Novorodenčad) i beta-laktamski antibiotici širokog-spektra kao meropenem, piperacilin/tazobaktam, ili cefepime ( vidi: Preporučene doze odabranih antibiotika za parenteralnu primjenu u novorođenčadi) primarna je terapija izbora za kasno nastalu bolnički stečenu pneumoniju. Ovaj izbor antimikrobne terapije djeluje na sepsu, kao i pneumoniju s tipičnim bolničkih patogenima, uključujući P. aeruginosa. Empirijska primjena antibiotika određuje se prema lokalnim obrascima izoliranih uzročnika i antimikrobne rezistencije pojedinih ustanova. Antibiotici užeg spektra uvode se nakon rezultata osjetljivosti uzročnika na antibiotik. Potporno liječenje jednako je kao i kod liječenja novorođenačke sepse.
Klamidijska Pneumonija
Nakon izlaganja klamidiji tijekom poroda može se razviti klamidijska upala pluća od 2. do 18. tjedna života. Klinički se javlja tahipneja, no obično djeca nisu teško bolesna. U anamnezi se saznaje za konjunktivitis uzrokovan istim uzročnikom. U laboratorijskim nalazima često se vidi eozinofilija, a na RTG pluća obostrani infiltrati u intersticiju i hiperinflacija.
Liječenje
Liječenje Klamidijske Pneumonije
Liječi se eritromicinom 12,5 mg/kg svakih 6 sati tijekom 14 dana ili azitromicinom 20 mg/kg PO/IV jednom/dnevno tijekom 3 dana. Povremeno, terapiju treba ponoviti vidi: Preporučene doze odabranih antibiotika za parenteralnu primjenu u novorođenčadi. Eritromicin kod novorodenčadi može uzrokovati hipertrofičnu stenozu pilorusa (HPS). Svu novorodenčad liječenu eritromicinom ili azitromicinom potrebno je monitorirati za simptome i znakove HPS, a roditelje upoznati sa potencijalnim rizicima.
Nakon postavljanja dijagnoze Chlamydia trachomatis pneumonije kod novorodenčeta potrebno je obraditi majku i partnera. Komplikacije neliječene klamidijske infekcije su upalna bolest zdjelice i sterilitet.