Gilbertov sindrom je vjerojatno doživotni poremećaj koji se odlikuje jedino asimptomatskom, blagom, nekonjugiranom hiperbilirubinemijom. Može se pogrešno protumačiti kao kronični hepatitis ili druge bolesti jetre.

(Vidi također Struktura jetre i funkcija i Evaluacija bolesnika s poremećajem jetre.)

Gilbertov sindrom može se naći u čak 5% ljudi. Iako članovi obitelji mogu imati isti poremećaj, jasna genetska podloga nije jasna.

Patogeneza bolesti može uključivati složene poremećaje u unosu bilirubina u jetru. Aktivnost glukuronil transferaza je niska, iako ne toliko niska kao kod tipa II Crigler–Najjarova sindroma. U mnogih je bolesnika nešto ubrzana razgradnja eritrocita, ali ne u tolikoj mjeri da bi objasnila hiperbilirubinemiju. Histologija jetre je normalna.

Gilbertov sindrom najčešće je slučajan nalaz kod mladih ljudi, s vrijednostima bilirubina koje se kreću između 34 i 86 μmol/L a povećavaju se gladovanjem i u drugim stresnim situacijama.

Gilbertov sindrom razlikuje se od hepatitisa frakcioniranjem, koje pokazuje pretežito nekonjugirani bilirubin, uz normalne druge jetrene nalaze a bez bilirubina u mokraći. Razlikuje se od hemolize jer nema anemije i retikulocitoze.

Liječenje nije potrebno. Bolesnicima treba reći da nemaju bolest jetre.