Autor:
Steven K. Herrine, MD
Urednik sekcije:
prof. dr. sc.
Davor Štimac, dr. med.
Prijevod:
Luka Vranić, dr. med.
Gilbertov sindrom je vjerojatno doživotni poremećaj koji se odlikuje jedino asimptomatskom, blagom, nekonjugiranom hiperbilirubinemijom. Može se pogrešno protumačiti kao kronični hepatitis ili druge bolesti jetre.
(Vidi također Struktura jetre i funkcija i Evaluacija bolesnika s poremećajem jetre.)
Gilbertov sindrom može se naći u čak 5% ljudi. Iako članovi obitelji mogu imati isti poremećaj, jasna genetska podloga nije jasna.
Patogeneza bolesti može uključivati složene poremećaje u unosu bilirubina u jetru. Aktivnost glukuronil transferaza je niska, iako ne toliko niska kao kod tipa II Crigler–Najjarova sindroma. U mnogih je bolesnika nešto ubrzana razgradnja eritrocita, ali ne u tolikoj mjeri da bi objasnila hiperbilirubinemiju. Histologija jetre je normalna.
Gilbertov sindrom najčešće je slučajan nalaz kod mladih ljudi, s vrijednostima bilirubina koje se kreću između 34 i 86 μmol/L a povećavaju se gladovanjem i u drugim stresnim situacijama.
Gilbertov sindrom razlikuje se od hepatitisa frakcioniranjem, koje pokazuje pretežito nekonjugirani bilirubin, uz normalne druge jetrene nalaze a bez bilirubina u mokraći. Razlikuje se od hemolize jer nema anemije i retikulocitoze.
Liječenje nije potrebno. Bolesnicima treba reći da nemaju bolest jetre.